وقتی به امامت توهین می شود یعنی به بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران، مثل باقی حوزه ها از تعطیلی و تجمع و سخنرانی درست و حسابی که خبری نیست در محل تحصیلت،هیچ!! حتی استادانت هم که به کلاس می آیند سخنی در این باره به میان نمی آورند!روز درسی پری داری،حواست هم اصلا در کلاس نیست. فقط برای لحظه ای چشمت از پنجره داخل کلاس به کبوتر سفید روی ساختمان آموزشی رو به رو می افتد که بی تاب این طرف و آن طرف می رود و بعد هم می پرد و می رود! یک جورهایی می شوی! کاش من هم قدرت پرواز داشتم! کاش...و کاش...و هزاران کاش دیگر! اصلا آن کبوتر چه اتفاقی برایش افتاده بود شاید داشت به حال ما تاسف می خورد شاید...شاید...و هزاران شاید دیگر!
نوشته شده در سه شنبه 88/9/24ساعت 1:24 صبح توسط طیبه
نظرات دیگران()
